Drie perspektiewe, drie sensitiwiteite, drie maniere om met die wêreld te skakel. Maar 'n enkele gemeenskaplike draad: die vasvang van die lewe.

Nie om dit te vries nie, maar om sy onsigbare ritmes, sy intieme vibrasie te openbaar. Hier is die lewe nie beperk tot liggame of wesens nie. Dit openbaar homself in die herinnering van klippe, in die asem van 'n verlate landskap, in die digtheid van lig of die balans van 'n argitektoniese lyn.

'n Gebou, 'n verdwene tempel, 'n leë horison: al hierdie kan die spoor dra van 'n momentum, 'n storie, 'n teenwoordigheid.

Hierdie fotobiblioteek is veel meer as net 'n versameling beelde. Dit is 'n ruimte van resonansie. 'n Reis deur wat ons verbind: met die aarde, met die mensdom, met die intieme.

'n Poging om te sê, selfs in stilte: dit het geleef, dit vibreer steeds.

Aarde. Hart. Haard.

'n Drierigtingkompas om te heroriënteer na die essensiële.